Aşkın Düşüncenin İnanılmaz Güçleri

Güney Kaliforniya Üniversitesi'nde Eğitim, Psikoloji ve Sinirbilim Profesörü ve Duygusal Sinirbilimi Geliştirme Merkezi olan CANDLE'ın yöneticisi olan Mary Helen Immordino-Yan, anlamı bulmanın sadece kişisel olarak tatmin edici olmadığını, beynimizin gelişimi için de kritik olduğunu açıklıyor.

Mevcut okul sistemlerimiz önemli olan öğrenmeyi engelliyor mu? Güney Kaliforniya Üniversitesi'nden eğitim, psikoloji ve sinirbilim profesörü Mary Helen Immordino-Yang bu soruya "evet" diyor.

Immordino-Yang'a göre, eğitim sistemimiz gerçekleri ve prosedürleri ezberlemeye çok fazla odaklanıyor. Otobiyografik hafızayı, yani kim olduğumuz ve neyi temsil ettiğimiz hakkında kendimize anlattığımız kişisel hikayeyi ihmal ediyor. Bu tür hafıza büyüme, gelişme ve refah için çok önemlidir.

5 YILLIK ÇALIŞMA SONUCU

Immordino-Yang, gençlerin beyinlerinin derin düşünme ve yansıtmadan nasıl etkilendiğini analiz eden 5 yıllık bir çalışmayla bu teoriyi test etti. Gençlere gerçek hayat hikayeleri sunulduğunda ve onlara nasıl hissettirdiklerine eleştirel bir şekilde yanıt vermeleri istendiğinde, bunun kimlik gelişimi ve beyin yapısı üzerinde önemli olumlu etkileri olduğunu buldu.

"AŞKIN DÜŞÜNCEYE" ODAKLANMAYA TEŞVİK EDİYOR

Immordino-Yang, öğrencilere öğrenilen gerçekleri ve rakamları ezberlemeyi ve tekrarlamayı öğretmek yerine, gençlerin bilgilerine daha fazla bağlam kazandırmasına yardımcı olabileceği için bizi bu tür "aşkın düşünceye" odaklanmaya teşvik ediyor. Bu daha derin düzeydeki anlayışı teşvik ederek, öğrencileri içinde yaşadığımız karmaşık, sürekli gelişen dünyada gezinmeye ve katkıda bulunmaya daha iyi hazırlayabiliriz tezini savunuyor.

Immordino-Yang şöyle devam ediyor:

Temelde, anılarımızı çağırma şeklimizi, becerilerimizi harekete geçirme şeklimizi, farklı durumlarda ne olması gerektiğini fark etme şeklimizi düzenlemek...Bunlar bizi gerçekten insan yapan şeylerdir ve eğitimsel deneyimlerimizi yeniden düzenlemek için ihtiyacımız olan şeyler bunlardır.

SOSYOEKONOMİK STATÜ GELİŞİMİ ETKİLİYOR

Bebeklerin hayatlarının ilk üç yılında beyinlerinin çok hızlı bir şekilde büyüdüğünü uzun zamandır biliyoruz. Artık beyin gelişiminin ergenlikten hemen önce gerçekleşen ve 20'li yaşların ortalarına kadar süren ikinci büyük bir dönem olduğunu anlamaya başlıyoruz. Nörogelişim alanında, örneğin çocukların sahip olduğu kaynak ve ortam türlerinin, örneğin sosyoekonomik statünün, beyinlerinin grup düzeyinde gelişme yollarını etkilediğini gösteren pek çok çalışma var. Ergenlik çağındaki gençler katkıda bulunmak, toplulukların parçası olmak ve bir amaç duygusu geliştirmek için sağlıklı fırsatlara ihtiyaç duymaktadır.

Bu çok temel psikolojik kapasitelerin beyinlerinin gelişimini yönlendirdiği ortaya çıktı. Böylece, şimdi tanık olduğumuz şeylerden yola çıkarak seslendirdiğimiz şeylerin sinirsel bağıntılarını ayırmaya ve anlamaya başladıkça; aynı zamanda tarihsel veya gelecekteki olası sonuçları, etik sonuçları da dikkate almak, bir şeyin hangi alternatif yollarla gerçekleşebileceğini merak etmek, bakış açılarımızın inanç ve varsayım sistemlerimizle nasıl ilişkili olduğu hakkında düşünmek.

Dolayısıyla, gençlerin bu kapasiteleri nasıl geliştirdiklerini, bunların gençlerin beyinlerinde nasıl göründüklerini ve bu düşünme kapasitelerinin sağladığı bazı olanaklar neler olabileceğini anlamaya çalışmaktan gerçekten etkilendim. Bu yüzden bir deney tasarladık:

40 BELGESELDEN OLUŞAN SET İZLETTİRİLDİ

Düşük sosyoekonomik statüden, suçun yüksek olduğu mahallelerden, çeşitli etnik kökenlerden, hepsi okulda sınıflarını geçen çocuklardan, 14 ila 18 yaşları arasındaki 65 genci davet ettiğim beş yıllık boylamsal bir çalışmaya hepsi geldi. Bağımsız olarak her çocukla iki saat oturdum ve onlara dünyanın dört bir yanındaki gerçek gençlerin hikayelerini anlatan 40 belgeselden oluşan bir set gösterdim ve ardından çocuklara "Bu kişinin hikayesi size nasıl hissettiriyor?" diye sordum.

Daha sonra çocukları MRI tarayıcısına taşıdık ve burada yine hikayenin kısa bir klibini izlediler ve oturup hikayenin kendileri için ne anlama geldiğini düşünüyorlar ve bize duygusal açıdan ne kadar güçlü bir şekilde meşgul olduklarını anlatmak için düğmelere basıyorlar.  İki yıl sonra çocukları geri getirdik ve beyinlerini tekrar taradık. Daha sonra bu gençleri ergenlik dönemlerinin sonlarında ve daha sonra da genç yetişkinliğe geçiş dönemlerinde takip ettik.

BULGULAR IQ İLE AÇIKLANAMADI

Ve gösterebildiğimiz şey, ki bu oldukça sıra dışı bir şeydi ki, hikayenin anlamı hakkında aşkın düşünmeye yönelme eğilimi, beyinlerinin beyaz madde lif yollarının büyümesindeki fiziksel değişimi tahmin ediyordu. Sonraki iki yıl ise; gözlemlediğimiz beyin büyümesi geç ergenlikteki kimlik gelişimini öngördü ve bu da genç yetişkinlerin yaşam doyumunu öngördü; dönüştükleri kişiden hoşlandıklarını, yakın ilişkilerinin kalitesinden keyif aldıklarını ve tatmin olduklarını, okuldaki veya işteki fırsatların kendileri için her zaman umdukları şeyler olduğunu, bunların gerçekten olmak istedikleri kişiler olduğunu hayatlarıyla yapıyorlar.

Bu bulgular IQ ile açıklanmadı. Etnik grup, cinsiyet veya sosyoekonomik statü ile açıklanmadı. Bunlar, bir çeşit yatkınlık ile açıklandı. Yani beyninizi büyütmek için bu düşünceyi gerçekten kullanma egzersizini yapmalısınız ve daha sonra beyindeki bu büyüme zaman içinde kimlik gelişimini öngördü ve daha sonra bu kimlik gelişimi de bu genç yetişkin sonuçlarını öngördü.

Ortaöğretimin mevcut durumunu ve ergenlerin neye ihtiyaç duyduğunu düşündüğümüzde, temel bir uyumsuzluğun olduğu oldukça açık. Çocukların küçük yapı taşlarıyla başlamasını, küçük parçaları öğrenmesini ve bunları bir araya getirmeye başlamasını istiyoruz ama insan zihni bu şekilde gelişmiyor. İnsan zihni, derin, güçlü fikirlerle meşgul olarak ve ardından yarattığınız anlamı şekillendirmek için geriye doğru çalışarak büyür ve gelişir.

Bizim ve birçok kişinin psikososyal ve eğitimsel araştırmalarının gösterdiği şey, gençlerin, kendilerinin ve başkalarının yaşadığı ve birlikte yarattığımız sosyal ve ahlaki yaşamların karmaşıklıklarıyla saygılı ve gelişimsel olarak uygun bir şekilde ilgilenmelerini desteklemektir. Toplumumuzda bir arada olmak, tüm insanlarda, özellikle de gençlerde derinden motive edici ve amaç yaratan bir şeydir.

Dolayısıyla eğitim sistemimiz öğrenme sürecini gençlerin nasıl bir dünyada yaşadıkları ve aynı zamanda nasıl bir dünya yaratmak istedikleri hakkında düşünmelerini sağlayacak şekilde düşündüğünde, bu iyi bir eğitimdir."

Özetle Immordino-Yang; "Eğer eğitim sistemi çocukların yaşadıkları dünya ve nasıl bir dünyada yaşamak istedikleri hakkında düşünmelerine yardımcı oluyorsa, bu iyi bir eğitimdir. Yani diğer insanlarla ilişki kurma bağlamında soyut düşünmeyi teşvik etmenin, insanların tam potansiyeline ulaşmasının anahtarı olduğunu söylüyor.

KAYNAK: The Well / https://www.youtube.com/watch?v=SxoVhcvun7g