ÇOCUĞUM NEDEN TIRNAK YİYOR

Tırnak yemek bazen çocuğun duygusal bir problemin dışa yansıması olabilir.

Tırnak yeme kız erkek ayrımı yapmayan bir sorun… Bu davranışın altında yatan ne gibi sebepler olabilir, hangi duygusal sorunların dışa vurumudur? Tırnak yemenin nedenleri arasında hangi varsayımları zikredebiliriz? Tedavisi nasıldır gibi konuları Memory Center Nöropsikiyatri Merkezi'nden Uzman Çocuk Ergen Psikiyatristi Dr. Ahmet Çevikaslan'a sorduk.

Çevikaslan, "Tırnak yemenin her yaşta ve her iki cinste de görülebilen, zaman içinde de alışkanlığa dönüşebilen bir davranış bozukluğu olduğunu" belirtti. Dr. Ahmet Çevikaslan'a göre tırnak yeme anne babalar tarafından kötü bir alışkanlık olarak hafife alınıyor. Bu yaklaşımın yanlış olduğuna işaret eden Çevikaslan, "bazen altta yatan tıbbi veya duygusal bir problemin dışa vurumu da olabilmektedir" diyerek ebeveynleri dikkatli olmaya çağırdı.   
      
Başlangıç zamanını sorduğumuz Dr. Ahmet Çevikaslan, 3-4 yaşlarından itibaren başlayabildiğini ve her yaşta görülebileceğini söyledi. "Farklı araştırmalara göre çocukların ve erişkinlerin dörtte birinde, ergenlerin ise hemen hemen yarısında tırnak yeme görüldüğünü" aktaran Çevikaslan tırnak yemenin erkeklerde daha fazla görüldüğünü belirtti.

"Tırnak yeme davranışının nedenleri konusunda birçok varsayım öne sürülmüştür. Çeşitli tıbbi hastalıklar sonucu ortaya çıkabilir. Çevresel kaynaklardan öğrenme sonucu çocukta tırnak yeme gelişebilir. Zaman içinde keskinleşen engellenemez bir alışkanlık şeklinde gözlenebilir. Çocuğun; çevresinin dikkatini çekme çabası sonucu, sosyopatiler nedeniyle, özgüven eksikliği sonucu, çocuğun kendi davranışlarının farkında olamaması sonucunda da görülebilir" diyen Dr. Ahmet Çevikaslan tırnak yemenin Obsesif Kompülsif Bozukluk spektrumundaki hastalıklarla akrabalığının ileri sürülmekte olduğunu dile getirdi. Tırnak yemenin takıntı haline geldiği bir boyutun da varlığını dikkate almak gerektiğine işaret etti.

Çocuk ergen psikiyatri uzmanı Ahmet Çevikaslan'a göre, tırnak yemenin en sık nedeni kaygı yüksekliği… İç gerginliğini azaltamayan çocukların tırnak yeme davranışına sık olarak başvurduğuna klinik çalışmalarında sık rastladıklarını aktaran Çevikaslan, biz klinisyenlerin tırnak yemenin bir anlamda stres azaltıcı bir eylem olduğu iyi biliriz diyor.  Psikanalitik görüşün tırnak çocukluktaki oral döneme takılmanın işareti olduğunu ileri sürdüğü bilgisini de paylaşan Çevikaslan, tırnak yemenin yoğunlaşması çocuğu birçok riskle karşı karşıya bıraktığını vurguladı.

Tırnak yemenin aşırı olduğu durumlarda çocuğun parmaklarını kullanarak yaptığı yazma vb eylemlerini yavaşlatabildiğinin görüldüğünü, çocuğun sosyal ortamlarda tırnak yemesini saklama çabası yaşadığı ve bunun gerginliği daha da arttırdığının bilindiğini söyledi.

Dr. Çevikaslan; sürekli olarak elin ağzında olması ağız bölgesi ile dış ortam arasında mikrop taşınmasını arttırır, ağız bölgesinde enfeksiyon kaynağı olabilir diyerek başka bir noktaya dikkat çekti.  Tırnak kenarlarının sürekli kemirme yoluyla travmatize edildiğinde tırnak kenarındaki cilt yapısını bozabildiğini, kanama dahi yapabildiğini gördüklerini söyledi.

Çevikaslan şunları söyledi: Diş yapısında bozulmalar, ağız mukozası iltihapları görülebilir. Sürekli olarak tahriş olan tırnak yapısı bozulur, üstelik tırnak yiyenlerde tırnaklar daha hızlı uzar, yani hasta bir kısır döngüye girer. Son aylarda tırnak yeme davranışının kurşun zehirlenmesinde de payı olabileceği yönünde varsayımlar ileri sürülmüştür.      
       
Tedavi konusunda neler yapıldığını sorduğumuz Dr. Çevikaslan; tırnak yeme tedavisinde çeşitli yöntemlerin olduğunu belirterek şu görüşlere yer verdi: En sık başvurulan yöntemler davranışçı terapilerdir. Tırnak bölgesine çeşitli caydırıcı maddeler sürmek veya anımsatıcı işaretler koymak, ara sıra anne babalarca denenen bir yöntemdir. Tırnak yeme davranışı anında dikkat çeldirici uyaranlarla çocuğun farkındalığını arttırmak veya ödüllendirmeye yönelik yazılı kayıtlar tutmak da yararlı olabilir.  Tırnak yeme davranışını daha kabul edilebilir davranışlarla değiştirmek de denenmektedir. Klinik tablonun ciddiyetine bağlı olarak çeşitli ilaçlar da denenmektedir.  
        
Çocuk ergen psikiyatrisi uzmanı Dr. Ahmet Çevikaslan şunları sözlerine ekledi: En fazla yarar sağlayacak yaklaşım tedavinin her hasta için ayrı planlanması, adım adım çalışılmasıdır. Altta yatan klinik tabloya bağlı olarak davranış değiştirme yöntemleri, stresle başa çıkma eğitimi, gevşeme egzersizleri, gereğinde ilaç tedavileri olmalıdır.

Uğur İlyas CANBOLAT

KAYNAK: www.hurriyet.com.tr