Kendine Dijital Zarar Verme Artıyor

Dijital kendine zarar verme, bir kişinin çevrimiçi olarak kendisi hakkında incitici yorumlar veya intihara meyilli olmayan tehditler göndermesi olarak açıklanırken, bu siber zorbalık git gide artış gösteriyor.

Bir tür siber zorbalık olan Kendine Dijital Zarar Vermede en büyük fark, çevrimiçi olarak başka birini hedeflemek yerine kendinizi hedefliyor olmanız. Kendine Dijital Zarar Verme Zihinsel ve fiziksel esenliğinize zarar verebilir. Araştırma ayrıca, ciddi dijital kendine zarar verme vakalarının intiharın bir uyarı işareti olabileceğini söylüyor. Bu durum bir şekilde de sanal bağımlılık olarak da etkisini gösteriyor.

Dijital Kendine Zarar Verme Neye benziyor?

Kendine Dijital Zarar Vermede kullanıcılar, kelimeler, resimler, fotoğraflar ve videolar göndermesine veya paylaşmasına izin veren herhangi bir sosyal medya platformunda veya internet forumunda kendine zarar verebiliyor. Bir kişi genellikle içeriği başkalarının görebilmesi için anonim olarak veya sahte bir adla halka açık bir alanda yayınlama yapıyor.

Örneğin, sahte bir Instagram veya Snapchat profili gibi bir sosyal medya hesabı açabilirsiniz. Ardından, beslemenizde kendiniz hakkında kaba ve incitici yorumlar veya gönderiler yapacaksınız. Kendi kendine zorbalık, "Ben çirkinim" veya "Ben işe yaramazım" gibi aşağılayıcı şeyler söylemeyi içerebilir veya kendinizi utandırabilirsiniz. Bu durum Kendine Dijital Zarar Verme olarak adlandırılıyor.

Akışınızdaki diğer kullanıcılar, platformda bulunan yorumlar, yanıtlar, yanıtlar, sorular veya diğer seçenekler aracılığıyla içerikle etkileşim kurabilir. Bu, kendine zarar vermeyi daha da kötüleştirebilir ve tehlikeli hale gelebilir.

Dijital kendine zarar verme, benlik saygısı ve özdeğer duygunuzu da etkiliyor. Bazı durumlarda, depresyon ve anksiyete gibi diğer durumlar için zemin hazırlayabilir. Diğer durumlarda, bir kişinin depresyonu veya kaygısı aslında onun nefret dolu yorumlar yapmasına neden olabilir.

Kimler Dijital Kendine Zarar Verme Riski Altında?

Bu konuda çok fazla araştırma yapılmadı, ancak mevcut araştırmalar, gençlerin ve ergenlerin internette kendilerine zarar verme olasılıklarının daha yüksek olduğunu gösteriyor.

12-17 yaşları arasındaki 5.500 kişiyle anket yapılan 2016 tarihli bir araştırma, çocukların %6'ya kadarının internette kendileri hakkında incitici şeyler paylaştığını ortaya koydu. Erkeklerin bunu yapma olasılığı kızlardan daha fazlaydı. 13-17 yaş arası gençler arasında dijital olarak kendine zarar vermeyi inceleyen bir 2017 araştırması, dijital olarak kendine zarar verme olasılığının üç kat daha fazla olduğunu buldu.

Çalışma ayrıca, bir veya daha fazla engeli olan gençlerin de bu davranışa çevrimiçi olarak katılma olasılıklarının daha yüksek olduğunu buldu. Daha önce depresif belirtiler yaşamış, kendilerine fiziksel olarak zarar vermiş ya da halihazırda akıl sağlığı sorunları olan gençlerin isimsiz kendine zarar verme içerikleri yayınlama olasılığı daha yüksek.

Dijital Kendine Zarar Vermenin Nedenleri

Dijital kendine zarar verme nedenleri değişebilir. Araştırmaya göre, gençlerin bu tür içerikler yayınlamasının nedenlerinden bazıları şunlar:

- Şaka ya da havalı görünmek için
- Can sıkıntısından
- Zihinsel veya fiziksel olarak güçlü olduklarını ve zor koşullardan sonra toparlanabileceklerini göstermek için
- Çevrimiçi arkadaş edinmek için
-  Sempati görünmek için
-  Çevrimiçi arkadaşlardan veya yabancılardan güvence almak için
- Akranların veya yabancıların dikkatini çekmek için
- Yardım veya danışmanlık istemek için
- Biriyle duyguları hakkında konuşmak
-  Kimsenin onlara yardım edip etmeyeceğini görmek için
- Kimsenin bu konuda bir şey yapıp yapmayacağını görmek için

Yapılan bir araştırma ayrıca erkeklerin şaka olarak kendine zarar verme içeriklerini paylaşma olasılıklarının daha yüksek olduğunu, kızların ise bunu çoğunlukla sempati, güvence veya arkadaş bulmak için yaptığını buldu.

Dijital Kendine Zarar Verme Sağlığı Nasıl Etkileyebilir?

Benlik saygısı, öz-değer ve güven gibi fiziksel ve duygusal sağlığınızı etkileyebilir. Ama aynı zamanda kötüleşen ruh sağlığının bir işareti de olabilir. Uzmanlar, dijital kendine zarar vermenin genellikle aşağıdakiler için bir risk faktörü olduğunu buluyor:

- Depresyon
- Anksiyete bozuklukları
- Kötü eğitim sonucu
- Zayıf iş beklentileri
- Madde bağımlılığı sorunları
- Yeme bozuklukları

Gençlerin davranışlarına bakan bir araştırma, internette kendine zarar veren gönderiler paylaşanların intihar düşüncelerini bildirme olasılıklarının 5-7 kat ve intihara teşebbüs etme olasılıklarının 9-15 kat daha fazla olduğunu buldu.

Dijital Kendine Zarar Vermeyi Nasıl Durdurabilir veya Önleyebilirsiniz?

Çocuğunuzun veya tanıdığınız birinin internette kendine zarar verme içeriği yayınladığını düşünüyorsanız, bunu önlemek ve uygun yardımı bulmak için yapabileceğiniz birkaç şey var.

Bunlar;

-Kendilerine zarar vermek için kullandıkları sahte veya anonim hesabı engelleyin.

-Çocuğunuzun, özellikle 13 yaşında veya daha küçükse, kullandığı web siteleri ve akış hizmetleri gibi internet etkinliklerini takip edin veya izleyin. Birkaç izleme uygulaması vardır ve bunların interneti veya belirli bir cihazı kullanabilecekleri süreyi sınırlayabilirsiniz.

-İçeriği kaldırması için sosyal medya şirketini veya web sitesini uyarın veya talep edin.

-Kanıt toplayın ve ebeveynlere, öğretmenlere veya diğer otorite figürlerine ilgili davranışları işaretleyin.

-Lisanslı bir profesyonelden terapi veya danışmanlık gibi ruh sağlığı desteği için kaynaklar sağlayın.

-Açık iletişim için güvenli bir alan sağlayın ve onlarla bunun hakkında konuşun.

-Akranların bu tür davranışları ve diğer kötü muamele biçimlerini okullara bildirmeleri için kaynaklar veya seçenekler oluşturun, böylece kendilerine zarar vermenin daha kötüye gitmesini önleyebilirler.

-Çocuğunuza halka açık çevrimiçi ve çevrimdışı kaynakları ve zihinsel ve fiziksel sağlık için onlarla nasıl iletişim kuracağını öğretin.

-Çocuğunuz, okuldaki arkadaşınız veya tanıdığınız biri üzgün, umutsuz hissediyorsa veya kendine zarar verme riskiyle karşı karşıyaysa, ilgili uzmandan destek almalısınız.

https://doi.org/10.32739/uha.id.41521